Полезные материалы

👆 Як стаць альпіністам - парады, секцыі, асновы

Альпінізм можна лічыць першым з экстрэмальных захапленняў чалавецтва. І калі спачатку пераадоленне горных перашкодаў і скал мела практычнае значэнне, то да канца 20 стагоддзя ператварылася ў небяспечную i складаны спорту. Выключэнне складае прамысловы альпінізм, але цяпер гаворка не пра яго.

Перад тым, як бегчы ў краму закупляць рыштунак трэба вызначыцца якой альпінізм аддаць перавагу: скалалажанне, горны турызм або спартыўны. У апошнім выпадку пачаць лепш за ўсё з профільнага клуба. І памятаць, што спартыўны альпінізм - самы траўманебяспечны спаборніцкая дысцыпліна.

Поўнай базы школ альпінізму па Росі, да шкадаванні, пакуль няма. Але вельмі часта такія секцыі існуюць на базе вышэйшых навучальных устаноў накшталт МДУ, МЭИ, ЛЭТИ. Яшчэ варта наведаць сайты Федэрацыі альпінізму Расіі ці проста пашукаць адкрыты клуб у сваім горадзе.

Альпініст павінен быць цягавітым. Ня моцным або хуткім, а менавіта цягавітым. Таму асноўныя трэніроўкі альпіністаў: бег, кросы, лыжныя кросы, плаванне. Тэхніку ўздыму і спуску адпрацоўваюць на скаладроме. 1-2 разы ў год клуб праводзіць спартыўны збор з выездам у сапраўдныя горы у суправаджэнне інструктараў.

Скалалажанне арыентавана выключна на лажанне па скалах. Яно ўваходзіць у заняткі па альпінізме, але выдзелена ў асобны від спорту і актыўнага адпачынку.

Чытайце таксама

Альпінізм мае на ўвазе рэгулярныя круглагодныя трэніроўкі. Злазіць у горы адзін раз, зрабіць перапынак да наступнага сезону не выйдзе нават у дасведчанага спартсмена. Адточваць майстэрства і тэхніку бяспекі трэба пастаянна.

Звычайна перад запісам ў клуб на пастаяннае навучанне будучаму альпініст прапануюць прыйсьці на пробную трэніроўку. Многія, паглядзеўшы савецкія ( «Вертыкаль») або галівудскія ( «Вертыкальны мяжа») фільмы, пра гэта хобі, настроены залішнія рамантычна, і трэба даць ім адчуць усю складанасць маючай адбыцца працы. Калі пасля тэставай трэніроўкі, жаданне падняцца ў горы ня зьнікла, то трэба будзе аплаціць ўзнос, набыць рэкамендаваную экіпіроўку і прыступаць да заняткаў.

Падчас узыходжання трэба выконваць усе правілы па тэхнікі бяспекі. Інакш ёсць рызыка сустрэцца з Чорным альпіністам, чуткі пра які ходзяць яшчэ з часу савецкага альпінізм. Гэта постаць чалавека з маскай на твары лічыцца духам некалі загінулага альпініста. Навукоўцы мяркуюць, што ўзнікненне легенды ёсць следства сістэмных галюцынацый з-за недахопу кіслароду ў разрэджаным паветры на вялікай вышыні. І пра гэта таксама трэба памятаць, калі маюцца праблемы з дыхальнай сістэмай.

У прафесійным жа слэнга «чорным» называюць альпініста, які не выкарыстоўвае страхоўку або ходзіць па схіле ў адзіночку.